بررسی موانع پیاده‌سازی کارت ارزیابی متوازن (BSC) در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از دیدگاه حسابداران

امروزه فرآیند بهبود مستمر نقش بسزایی در موفقیت بنگاه­های اقتصادی دارد. این مهم از طریق‏ تعیین اهداف، برنامه‏ریزی و اجرای برنامه‏ها و به تبع آن ارزیابی عملکرد انجام می‏شود. در گذشته، ارزیابی عملکرد تنها با اتکاء بر معیارهای مالی انجام می‏پذیرفت. معیارهای مالی که حکایت‏ از رویدادهای تاریخی داشت، برای ارزیابی‏ عملکرد شرکت­های عصر صنعتی که در آن ایجاد قابلیت­های بلندمدت و روابط با مشتریان عوامل‏ حیاتی در کسب موفقیت به شمار نمی‏آمد، کافی بود. اما این معیارها برای هدایت و ارزیابی عملکرد شرکت­ها در عصر کنونی که در آن ایجاد ارزش و تولید ثروت از طریق‏ سرمایه‏گذاری در مشتریان، تامین‏کننده­گان مواد و کالا، کارکنان، فرآیندها، تکنولوژی و نوآوری‏ امکان‏پذیر است، کافی نیست. کارت ارزیابی متوازن‏ ضمن لحاظ کردن معیارهای مالی، معیارهای‏ جدیدی برای تطبیق روشهای ارزیابی با شرایط عصر حاضر فراهم می‏آورد. تجربه نشان می­دهد که پیاده­سازی این سیستم در عمل با چالش­هایی روبه­رو بوده که پژوهش حاضر به بررسی و تعیین آنها پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع کاربردی-توصیفی است. جامعه آماری را مجریان و متخصصان پیاده­سازی کارت ارزیابی متوازن، حسابداران مدیریت و اساتید حسابداری و مدیریت دانشگاه­ها و موسسات آموزش عالی تشکیل می­دهند. جهت جمع­آوری داده­ها طی سه ماهه اول سال 1391 تعداد 340 پرسشنامه ارسال گردید. نتایج نشان می­دهد که به ترتیب عدم آشنایی مدیران با مفهوم، مزایا و نحوه پیاده­سازی، نوسانات سیاسی و اقتصادی کشور و عدم مشارکت جمعی کارکنان در پیشبرد راهبردهای سازمان از مهمترین موانع پیاده­سازی این سیستم در شرکت­های ایرانی است.